Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej trwa 65 lat. Od czasu pierwszego dziekana – Adolfa Szyszko-Bohusza i pierwszej siedziby Wydziału na wzgórzu wawelskim zmieniło się wiele. Dziś wydział zajmuje budynki przy ul. Warszawskiej, ul. Podchorążych, Kanoniczej, kształci architektów na kierunku architektura i urbanistyka, i architektura krajobrazu umożliwiając studiowanie w Europie i w świecie, jest ważnym ośrodkiem naukowym z kontaktami zagranicznymi, posiada pełne prawa akademickie do nadawania stopni i tytułów naukowych. Lecz pewne rzeczy nie zmieniły się: wydział architektury kształci architektów, i... architektów poza architekturą.
Architektura wyrasta z pnia nauk technicznych, przynależność do wspólnoty politechnicznej jest więc oczywista. Równocześnie studia architektoniczne na krakowskim Wydziale mają charakter uniwersytecki, z naciskiem na nauczanie całościowe, akcentujące wątki kulturowe, architekturę traktujące jako sztukę a absolwentów przygotowujące do uprawiania – twórczości.
Nauczanie podstawowe dotyczy tego, co jest owocem pracy architekta, czyli – tworzenia utworu architektonicznego – zapisu przestrzeni, pomysłu, myśli, idei, prowadzących ku realizacji dzieła. Utwór może dotyczyć także studiów i badania realnej przestrzeni, przestrzeni teoretycznej lub – fikcji architektonicznej. Studia dotyczą najpierw przedmiotów zawodowych i technicznych, projektowania architektonicznego, urbanistycznego, budowlanego – czyli wiedzy: jak wznieść dom, budowlę, miasto lub założyć park, tak by ta rzecz archi te kto niczna była użyteczna i trwała; osobnym segmentem jest konserwacja zabytków. Podstaw tych umiejętności dostarcza wiedza z teorii architektury i projektowania. Tej warstwie nauczania towarzyszy równocześnie inna – jest to studiowanie wiedzy hu ma - nistycznej: historii architektury, historii sztuki, wiedzy dotyczącej sztuki współczesnej, filozofii, estetyki, etyki, języków obcych. Na uwagę zasługuje zdobywanie umiejętności plastycznych w zakresie: malarstwa, rzeźby, także graficznych technik komputerowych i rysunku architektonicznego. Szkoła także stwarza warunki do uprawiania sportów.
W zakresie wiedzy technicznej, humanistycznej, plastycznej – przewodnikami są profesorowie. Lecz na pytanie najważniejsze: co to jest architektura? – nikt nie da jednoznacznej odpowiedzi. Tego każdy musi szukać sam, sam we własnej duszy lub rozumie, mając nadzieję, że taka wiedza objawi się.
Uczelnie są miejscem, gdzie zdobywa się dyplom architekta, rzecz niezbędną do uprawiania zawodu w naszej uporządkowanej rzeczywistości. Krakowski Wydział Architektury jest także miejscem gdzie można zdobywać wiedzę samemu, jest wygodnym miejscem dla zdobywania doświadczenia, studiowania, myślenia, refleksji; jest miejscem umożliwiającym podróże realne i imaginacyjne, ważnym elementem uczenia się nie tylko architektury. Są to podróże po miejscach, filozofiach, teoriach, po historii i współczesności, umożliwiające odwiedzanie twórców teraźniejszości i przeszłości, dzieł i idei – podróż po labiryntach wiedzy o sztuce.
Zawód architekta można wykonywać z nastawienia twórczego, zawodowego, komercyjnego, naukowego, dydaktycznego. W każdej z tych dziedzin po studiach na krakowskim Wydziale architekci osiągnęli wysoki status.
Korzystając z wiedzy zdobytej na studiach w atmosferze wiary krakowskiej szkoły w moc sztuki i magię etosu twórcy, architekci uprawiają także inne profesje lub realizują pasje ujawniające szczególne osobiste predyspozycje i talent. Absolwenci Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej – krakowscy architekci poza architekturą – zajęli najwyższe pozycje w różnych dziedzinach: w grafice, malarstwie, rzeźbie, scenografii, fotografice, w teorii sztuki, w muzyce, poezji śpiewanej, haute couture, w sporcie, w polityce... I temu poświęcone są prezentacje w tej książce.
Prof. Dariusz Kozłowski
Dziekan Wydziału Architektury PK
Copyright by Konrad Glos, Rafal Zub 2010